Nadając procesom historycznym szczególną rangę w hierarchii wartości decydujących o zaawansowaniu społeczno-gospodarczym pozycji międzynarodowej, warto zwrócić uwagę na kolejną okoliczność, którą jest stosunek polityki poszczególnych państw do współpracy z partnerami zagranicznymi. A mianowicie: o ile kraje najmniej rozwinięte często były wciągane w międzynarodowe współdziałanie ekonomiczne z pomocą przymusu zewnętrznego, o tyle kraje wyżej rozwinięte, politycznie samodzielne, reprezentują w zasadzie dwie odmienne tendencje. Kraje rozwinięte średnio poszukują rozwiązań przeważająco defensywnych, chętniej przychylają się do koncepcji wszechstronności, ograniczonej autarkii, selektywnego protekcjonizmu. Kraje najwyżej zaawansowane ? niezależnie od pewnych tendencji obronnych ? śmielej natomiast akceptują politykę ekspansji i korzystnego dla nich międzynarodowego podziału zadań. Z czego wynikałoby, że opóźnienie rozwojowe traktować należy jako obiektywną barierę dla międzynarodowego współdziałania ekonomicznego. Samo zróżnicowanie międzynarodowych szczebli zaawansowania rozwojowego jest niewątpliwie też obiektywnym źródłem utrudnień dla międzynarodowej współpracy ekonomicznej. Nie oznacza to, by stosunki komplementarne nie mogły się wytworzyć na linii kraje słabo ? średnio ? wysoko rozwinięte.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA