Trudności finansowe oraz zbytu przyśpieszyły proces monopolizacji przemysłu Królestwa. Najbardziej dotkliwie odczuły te zjawiska drobne przedsiębiorstwa m.in. dlatego, że kredyty bankowe były przeznaczone dla wielkich firm. Monopolizacja następowała przede wszystkim w górnictwie i w przemyśle ciężkim, gdzie szybko spadała liczba przedsiębiorstw. W hutnictwie z 22 czynnych w 1899 r. pozostało 12 w 1903 r. W przemyśle włókienniczym kryzys spowodował przede wszystkim ruinę znacznej części samodzielnych tkaczy (rzemieślników); podobnie jak i w przemyśle ciężkim coraz większą rolę w produkcji odgrywała niewielka liczba największych przedsiębiorstw. Obok tego szybko zaczęły powstawać różnego rodzaju zrzeszenia monopolistyczne. Celem ich miała być obrona przed stratami: utrzymanie cen na możliwie wysokim poziomie, ograniczenie płac robotników i wyeliminowanie walki konkurencyjnej w dziedzinie zbytu. Cechą charakterystyczną tych zrzeszeń było pozostawanie pod silnym wpływem podobnych porozumień rosyjskich. Wynikało to m.in. z faktu, że Królestwo stanowiło część monarchii rosyjskiej, a więc pod wieloma względami interesy przemysłowców polskich i rosyjskich były zbliżone. Jednak w okresie kryzysu przemysłowcy rosyjscy korzystali z pomocy aparatu państwowego, ograniczając możliwości uzyskania jej przez przemysł Królestwa.
Zaloguj
Witamy! Zaloguj się na swoje konto
Zapomniałeś hasła? sprowadź pomoc
Odzyskiwanie hasła
Odzyskaj swoje hasło
Hasło zostanie wysłane e-mailem.