Kryzys lat 1900—1903 objął także rolnictwo. W zaborze rosyjskim wystąpił spadek cen artykułów rolnych, a na domiar złego nieurodzaj z 1901 r. spowodował spadek produkcji zboża o blisko jedną czwartą. Wobec braku paszy chłopi wyprzedawali za pół darmo konie i bydło. Z kolei w 1903 r. wystąpiła w lecie olbrzymia powódź, a w 1904 r. susza wywołała spadek plonów ziemniaków o 42% w porównaniu z 1900 r. Spadek cen oraz klęski żywiołowe spowodowały pogorszenie się położenia ludności wiejskiej. Dla najuboższych warstw dotkliwą klęskę stanowił zwłaszcza nieurodzaj ziemniaków. Równocześnie wzrastało finansowe obciążenie wsi. Podatki pozostawały na dotychczasowym poziomie (w Królestwie kształtowały się wyżej niż w innych częściach państwa rosyjskiego). Od 1900 r. wprowadzono powszechne ubezpieczenie od ognia. Było ono bez wątpienia jak najbardziej celowe i potrzebne, jednakże dość wysokie stawki ubezpieczeniowe dodatkowo obciążały wieś (warto zaznaczyć, że całkowicie racjonalna — z punktu widzenia teorii ubezpieczeń — zasada, że od drewnianych zabudowań płacono składki wyższe niż od murowanych, spowodowała stosunkowo większe obciążenie gospodarstw chłopskich niż obszarniczych).
Zaloguj
Witamy! Zaloguj się na swoje konto
Zapomniałeś hasła? sprowadź pomoc
Odzyskiwanie hasła
Odzyskaj swoje hasło
Hasło zostanie wysłane e-mailem.